ซาง ๒ หมายถึง น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง ตามตําราแพทย์แผนโบราณว่าเป็นแก่เด็กเล็กมีลักษณะเกิดเป็นเม็ดขึ้นในปากในคอ ลิ้นเป็นฝ้า มีอาการ เช่นไม่กินนม ไม่กินข้าว ปวดหัวตัวร้อน มีชื่อต่าง ๆ เช่น ซางเพลิงซางนํ้า ซางขโมย ซางโจร ซางโค.
(ถิ่น) น. บ่อนํ้า.
(ถิ่น) น. บ่อนํ้า.
น. สิ่งปลูกสร้างชั่วคราวอย่างปะรำ มียกพื้นอยู่ข้างใน สำหรับพระสงฆ์นั่งสวดพระอภิธรรม ตั้งอยู่ ๔ มุมเมรุ, คดซ่าง คดสร้างสร้าง ส้าง หรือ สำซ่าง ก็ว่า.
(ถิ่น–อีสาน) น. ต้นซาก. (ดู ซาก ๒).
ก. กระเสือกกระสนไปอย่างสิ้นท่าหรือสิ้นคิด, ซมซาน หรือซานซม ก็ว่า.
ก. กระเสือกกระสนไปอย่างสิ้นท่าหรือสิ้นคิด, ซาน หรือ ซมซานก็ว่า. ว. งมงาย, ไม่รู้อะไร, เช่น โง่ซานซม, ซมซาน ก็ว่า.
ก. แล่นกระจายไปทั่วตัวอย่างพิษซ่านเสียวซ่าน.